1 rozdział

Cześć więc to bedzie mój I rozdział , z góry przepraszam za błedy i w ogole za wszystk bo to według mnie są zwykłe przypadowe zdania . Ten rozdział pisałem na histori w zeszycie i na telefonie przed wf'em . Serio przeraszam ,nie mam takiego daru by pisać ładnie i w ogole nie mam zadnych pomysłów , prosze napiszcie w komentarzu czy może być czy nie mbo chciałbym wiedziec czy dalej takie cos pisać .  Ok więc miłego czytania ;)

Jednak zmienilem zdanie njpierw wezmę o takim wypadku ,a 3 rozdział bedzie o tym co się juz dzieje w szkole itd. będzie trochę śmiesznie to wam mogę gwarantować ,ale tamten nie bedzie taki jak ten ;)

Jak zwykle Justin wstał  o siódmej rano. Był słoneczny, ciepły dzień. Zjadł śniadanie, pożegnał się z mamą i wyszedł do szkoły. W drodze minął sąsiadkę i starą cygankę, która wróżyła mu śmierć. Szybko przeszedł obok niej. Jej ciemne oczy, czarne włosy i twarz poorana zmarszczkami napawały go strachem.

– Mnie możesz unikać, ale nie unikniesz swojego przeznaczenia – wymamrotała.

Włożył dłonie do kieszeni spodni, zwiększył głośność muzyki w słuchawkach i ruszył dalej. Spuścił głowę, bo słońce świeciło mu prosto w oczy. Nie zwracał uwagi na otoczenie. Wbił wzrok w ziemię i wsłuchiwał się w słowa piosenki.

– Uważaj!  -krzyknęła młoda dziewczyna.

Stanął jak wryty. Rozejrzał się dookoła.

Kto mnie wołał? - pomyślał Jus

Wtedy zauważył. W Justina stronę pędził rozpędzony samochód. Ludzie patrzyli się, przerażeni. Powietrze, jakby zgęstniało. Czas się zatrzymał. Wiedział, że powinien uciekać, ale ciało odmówiło mu posłuszeństwa.

I wtem upadł na ziemię. Nie miał pojęcia jak się tam znalazł. W jednej chwili wstał – w drugiej leżał na chodniku.

Szybko się otrząsnął z szoku. Wyciągnął słuchawki z uszu. Natychmiast zerwał się na nogi.  Ludzie skamieniali. Patrzyli na coś obok Jus'a. Justin również tam zerkał. W pierwszym momencie nie mogł w to uwierzyć. Żołądek podszedł mu do gardła.

Na środku ulicy leżała młoda dziewczyna. Wyglądała niczym szmaciana lalka. Jej nogi były wykręcone pod dziwnym kątem. Bladą twarz pokrywała szkarłatna krew. Nagle... z bladej dłoni coś się wyślizgnęło. Mała, szklana kula z napisem „przeznaczenie” przeturlała się po kamieniach chodnika.

Po tych kilku, długich sekundach ludzie się ocknęli. Zapanowała wrzawa. Jedni komentowali, drudzy próbowali pomóc dziewczynie, a inni płakali.

Justin nie wiedział, co się stało. To wszystko trwało zaledwie chwilę.

-Czy to nie ja powinienem być na jej miejscu?- pomyślał

– Co się stało? – zapytał Justin jednego z przechodniów.

Mężczyzna dziwnie na neigo popatrzył, po czym zerknął na dziewczynę.

– Uratowała ci życie, ale... przypłaciła je swoim – odpowiedział cicho.

Długo nie mogł się z tego otrząsnąć. Patrzył przed siebie, jednak nic nie widział.

- Nastolatka uratowała mnie. Gdyby nie ona zapewne już bym nie żył. Czy jest coś czego pragnąłem bardziej niż swojego życia? Tak. Chciałem, aby okazało się, że ta dziewczyna też żyje - ponownie pomyślał

Z szoku wyrwało go dopiero dźwięk karetki. Ratownicy od razu podbiegli do dziewczyny. Reanimowali ją, a potem zabrali do karetki.

Więc żyła.

Po kilku miesiącach już fotoreporterzy ucichli i Justin starał się zapominac o tym co sie stało ,ale czasem wracał do tego .

Ok trochę mrocznie było jest może ładnie bo kolezanka mi poprawiała , zdradzę wam ,że kolejny rozdział nie wiem kiedy bedzie ale juz go mam napisanego ,ale nie taki jak ten ten co bedzie juz to bedzie bardzo poplatany bedzie moze nudno smiesznie , i jedna zboczona lub 2 rzeczy :D Ale wątpie zeby wam się 2 rozdział spodobał ;)

Komentujcie i dodawajcie do obserwtorów ;)

Nad wyglądem jeszcze pracuje na dniach powinno juz byc wszystko OK, wybaczcie ;)